Βερικοκιά

Θρεπτικές ανάγκες

Η θρέψη της βερικοκιάς είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων μεταξύ των οποίων το είδος και η ανάλυση του εδάφους, οι κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής, η καλλιεργούμενη ποικιλία και η ηλικία της καλλιέργειας. Παρόλ’ αυτά, μετά από πολυετή συστηματική έρευνα, έχει βρεθεί ότι οι ετήσιες θρεπτικές ανάγκες της βερικοκιάς στα κύρια μακροστοιχεία είναι οι εξής:

• 10-15 κιλά αζώτου ανά στρέμμα
• 5-10 κιλά φωσφόρου ανά στρέμμα
• 15 κιλά καλίου ανά στρέμμα

Έκτος από τα κύρια μακροθρεπτικά στοιχεία (N, P, K), η βερικοκιά έχει ιδιαίτερες ανάγκες σε βόριο, ψευδάργυρο, σίδηρο και μαγγάνιο. Επιπλέον, στην ολοκληρωμένη θρέψη της βερικοκιάς συμβάλλουν οι φυσικές προωθητικές ουσίες (κυτοκινίνες, αυξίνες, γιββερελλίνες), τα αμινοξέα, οι βιταμίνες και οι υδατάνθρακες. Η βερικοκιά προτιμά τα βαθιά, ελαφριά και γόνιμα εδάφη, με καλή αποστράγγιση και pH 7-7,5. Επίσης, είναι πολύ ευαίσθητη στην παρουσία αλάτων.

Ασθένειες

Κορύνεο

Παθογόνο: Ο μύκητας Wilsonomyces carpophilus ή Stigmina carpophila ή Coryneum beijerinckii ή Clasterosporiumcarpophilum (Αδηλομύκητας).

Συμπτώματα: Προσβάλλει βλαστούς, οφθαλμούς, άνθη, φύλλα και καρπούς. Στα φύλλα δημιουργούνται νεκρωτικές κηλίδες που αποξηραίνονται και πέφτουν, αφήνοντας «τρύπες από σκάγια», οι οποίες όταν αυξηθούν, συνενώνονται με αποτέλεσμα τα φύλλα να φαίνονται σχισμένα και ακολουθεί φυλλόπτωση. Στους καρπούς επίσης εμφανίζονται νεκρωτικές κηλίδες ενώ στους βλαστούς δημιουργούνται έλκη, με αποτέλεσμα την αποξήρανση οφθαλμών, ανθέων και «μπουκέτων». Συχνά στις κηλίδες και τα έλκη παρατηρείται έκκριση κόμμεος. Η ασθένεια μπορεί να προκαλέσει ξήρανση μεγάλων κλάδων ή και ολόκληρου του δέντρου.

Συνθήκες ανάπτυξης: Ο μύκητας διαχειμάζει στα έλκη των βλαστών και στους οφθαλμούς. Το παθογόνο θέλει υγρό καιρό και θερμοκρασίες 9-27°C για να αναπτυχθεί.

Ωίδιο

Παθογόνο: Ο μύκητας Sphaerotheca pannosa (Ασκομύκητας) με ατελή μορφή τον Oidium leucoconium.

Συμπτώματα: Προσβάλλει φύλλα, τρυφερούς βλαστούς, οφθαλμούς, άνθη και καρπούς, προκαλεί χλώρωση και ακολούθως νέκρωση. Χαρακτηριστικό σημείο της ασθένειας είναι η ανάπτυξη ενός τεφρόλευκου, αλευρώδους επιχρίσματος. Τα φύλλα παρουσιάζουν κατσάρωμα και παραμόρφωση και οι βλαστοί καχεκτική ανάπτυξη και κάμψη της κορυφής. Οι οφθαλμοί δεν εκπτύσσονται ή δίνουν καχεκτική βλάστηση. Στους καρπούς αναπτύσσονται υπόλευκες κηλίδες, ενώ ο ιστός γίνεται δερματώδης.

Συνθήκες ανάπτυξης: Ο μύκητας διαχειμάζει στους οφθαλμούς και ενίοτε στους βλαστούς. Τα κονίδιά του διασπείρονται με τον άνεμο και η ανάπτυξή του ευνοείται από ξηρό καιρό, ηλιοφάνεια και θερμοκρασίες 21-27°C.

Αδρομύκωση

Παθογόνο: Ο μύκητας Verticillium dahliae (Αδηλομύκητας)

Συμπτώματα: Ο μύκητας αναπτύσσεται μέσα στα αγγεία του φυτού, όπου παρατηρείται καστανός μεταχρωματισμός. Αρχικά εκδηλώνεται χλώρωση, μετά καρούλιασμα και ξήρανση των φύλλων και τελικά φυλλόπτωση και αποξήρανση των κλάδων. Χαρακτηριστικό των αδρομυκώσεων είναι η ημιπληγία, δηλαδή η εκδήλωση συμπτωμάτων αρχικά στη μία πλευρά των προσβεβλημένων φύλλων ή κλάδων, και στη συνέχεια και στην άλλη πλευρά. Τελικά μπορεί να αποξηραθεί ολόκληρο το δέντρο, ιδίως τα νεαρά δέντρα. Οι ροδακινιές μεγάλης ηλικίας συνήθως επιβιώνουν και κάποιες φορές αναρρώνουν.

Συνθήκες ανάπτυξης: Η ανάπτυξη της ασθένειας ευνοείται σε θερμοκρασίες 21-27°C. Το παθογόνο διαχειμάζει στα υπολείμματα καλλιεργειών και ζιζανίων στο έδαφος, η είσοδός του γίνεται από τη ρίζα και στη συνέχεια τα κονίδιά του μεταφέρονται και προσβάλλουν το υπέργειο τμήμα.

Σκωρίαση

Παθογόνο: Ο μύκητας Tranzschelia pruni-spinosae

Συμπτώματα: Στην πάνω μεριά των φύλλων δημιουργούνται πολυγωνικές κηλίδες, ενώ στις ίδιες θέσεις στην κάτω μεριά σχηματίζονται τα ουρεδοσπόρια του μύκητα. Τα φύλλα κιτρινίζουν και πέφτουν. Στους καρπούς εμφανίζονται κυκλικές, υδατώδεις κηλίδες, οι οποίες στη συνέχεια κιτρινίζουν, μαυρίζουν και αποκτούν δερματώδη υφή, ενώ μπορεί να σχηματιστούν και οι καρποφορίες του μύκητα πάνω τους. Γύρω απ’ τις κηλίδες στους καρπούς μπορεί να εμφανιστούν μικρά σκασίματα. Στους βλαστούς σχηματίζονται σκούρα έλκη απ’ όπου βγαίνουν οι καρποφορίες του μύκητα.

Συνθήκες ανάπτυξης: Ο μύκητας διαχειμάζει στους κλάδους και τα πεσμένα φύλλα των πυρηνόκαρπων, διασπείρεται με τον άνεμο και τη βροχή και η ανάπτυξή του ευνοείται από υγρό καιρό και θερμοκρασίες 22-25°C.

Νέκρωση βραχιόνων

Παθογόνο: Ο μύκητας Eutypa lata (Ασκομύκητας)

Συμπτώματα: Σχηματισμός διογκωμένων ελκών στους κλάδους και τον κορμό, που σχίζονται και παρατηρείται έκκριση κόμμεος. Τα έλκη ξεκινάνε πάντα από τις τομές κλαδέματος ή από πληγή και το ξύλο πίσω από τα έλκη και σε αρκετό βάθος παίρνει καστανό χρώμα. Οι προσβεβλημένοι κλάδοι γίνονται καχεκτικοί και πολλοί ξεραίνονται, ενώ σε νεαρά δέντρα που παρουσιάζουν έλκη χαμηλά στον κορμό μπορεί να παρατηρηθεί και αποπληξία.

Συνθήκες ανάπτυξης: Το παθογόνο σχηματίζει τις καρποφορίες του πάνω σε ξερά κομμάτια δέντρων και μεταφέρεται με τον άνεμο.

Κυλινδροσπορίωση

Παθογόνο: Ο μύκητας Blumeriella jaapi (Ασκομύκητας)

Συμπτώματα: Στα φύλλα εμφανίζονται ερυθροπορφυρές κηλίδες, οι οποίες από κάτω καλύπτονται από τις καρποφορίες του μύκητα. Οι κηλίδες τελικά νεκρώνονται και αποκολλώνται αφήνοντας «τρύπες από σκάγια». Ακολουθεί χλώρωση και φυλλόπτωση ενώ τα δέντρα γίνονται καχεκτικά, ευπαθή στους χειμερινούς παγετούς και παράγουν καρπούς που δεν ωριμάζουν κανονικά.

Συνθήκες ανάπτυξης: Το παθογόνο διαχειμάζει στα πεσμένα φύλλα και η προσβολές συμπίπτουν με την πτώση των πετάλων. Χρειάζεται υγρό καιρό και θερμοκρασίες 15-20°C για να βλαστήσει.

Ανθράκωση

Παθογόνο: Ο μύκητας Apiognomonia erythrostoma συν. Gnomonia erythrostoma (Ασκομύκητας)

Συμπτώματα: Περιφερειακή χλώρωση στα φύλλα που στη συνέχεια νεκρώνονται αλλά παραμένουν στο δέντρο. Τα δέντρα γίνονται καχεκτικά και μη παραγωγικά. Οι καρποί προσβάλλονται σπάνια και εμφανίζουν μαύρες σκληρές κηλίδες, παραμόρφωση και καρπόπτωση.

Συνθήκες ανάπτυξης: Το παθογόνο διαχειμάζει σε νεκρά φύλλα στο έδαφος, ενώ η ασθένεια χρειάζεται υγρό καιρό για να εκδηλωθεί.

Κλαδοσπορίωση ή φουζικλάδιο

Παθογόνο: Ο μύκητας Venturia carpophila (Ασκομύκητας)

Συμπτώματα: Στους καρπούς σχηματίζονται κηλίδες, πάνω στις οποίες αναπτύσσονται οι καρποφορίες του μύκητα και αργότερα προκαλούνται σχισίματα. Στην πάνω επιφάνεια των φύλλων εμφανίζονται χλωρωτικές κηλίδες που σταδιακά ξεραίνονται και στην κάτω δημιουργούνται οι καρποφορίες. Στους βλαστούς οι κηλίδες είναι κυκλικές ή ελλειψοειδείς, αρχικά άχρωμες και σταδιακά σκουραίνουν και σχηματίζονται πάνω τους οι κονιδιοφόροι.

Συνθήκες ανάπτυξης: Ο μύκητας διαχειμάζει στους βλαστούς και διασπείρεται με τη βροχή και τον αέρα. Η ανάπτυξή του ευνοείται από υγρό καιρό και θερμοκρασίες 18-24°C.

Φαιά σήψη

Παθογόνο: Ο μύκητας Monilia laxa (Ασκομύκητας)

Συμπτώματα: Ξεκινάει από τα άνθη με καστανή σήψη και ξήρανση, που προχωράει σε ολόκληρη την ταξιανθία, στους βλαστούς και τους μεγαλύτερους κλάδους, όπου προκαλεί βύθιση του φλοιού και σχηματισμό έλκους. Το φυτό δημιουργεί επουλωτικό ιστό γύρω από το έλκος ενώ παρατηρείται και εκροή κόμμεος από τα έλκη και τις νεκρές κορυφές των κλάδων. Στους καρπούς σχηματίζεται αρχικά κυκλική κηλίδα, που επεκτείνεται πολύ γρήγορα. Σε υψηλή υγρασία σχηματίζονται οι εξανθήσεις του μύκητα πάνω στα φυτικά μέρη. Η ασθένεια προκαλεί μείωση της παραγωγής και εξασθένηση των δέντρων.

Συνθήκες ανάπτυξης: Το παθογόνο διαχειμάζει στις αποξηραμένες ταξιανθίες, τους μουμιοποιημένους καρπούς και τα έλκη. Την άνοιξη τα σπόρια διασπείρονται με τον άνεμο και τη βροχή και προσβάλλουν τους εκπτυσσόμενους ανθοφόρους οφθαλμούς. Η εκδήλωση της ασθένειας ευνοείται από υψηλή σχετική υγρασία και σχετικά χαμηλές θερμοκρασίες (5-27°C).

Σήψη του λαιμού

Παθογόνο: Ωομύκητες του γένους Phytophthora

Συμπτώματα: Οι προσβολές εμφανίζονται στο λαιμό και τη βάση του κορμού και ξεκινούν από πληγές στις κύριες ρίζες ή το λαιμό. Ο φλοιός εξωτερικά γίνεται πιο σκούρος, βυθίζεται και μοιάζει βρεγμένος, ενώ η ασθένεια προχωράει προς τα κάτω και προς τα πάνω. Στα νεαρά δεντρύλλια η ασθένεια εξελίσσεται ταχύτατα και τα ξηραίνει ενώ στα μεγάλα δέντρα αρχικά εντοπίζεται σε ένα τμήμα του κορμού ή της ρίζας αλλά σταδιακά τον περιβάλει ολόκληρο και τότε το δέντρο ξηραίνεται. Στην προσβεβλημένη περιοχή του κορμού ο φλοιός σχίζεται και δημιουργείται έλκος ενώ σημειώνεται και έκκριση κόμμεος.

Συνθήκες ανάπτυξης: Τα σπόρια του μύκητα μπορούν να επιβιώσουν στο έδαφος για πολλά χρόνια, διαχειμάζει όμως και σε ασθενείς ιστούς. Μεταδίδεται με τη βροχή και το πότισμα.

Σηψιρριζίες

Παθογόνα: Οι μύκητες Armillaria mellea (Βασιδιομύκητας) και Rosellinia necatrix (Ασκομύκητας)

Συμπτώματα: Καχεξία, χλώρωση, φυλλόπτωση και τελικά ξήρανση. Η εξέλιξη της ασθένειας είναι αργή εκτός κι αν προσβάλλονται πολύ νεαρά δέντρα ή αν η προσβολή ξεκινάει από την κεντρική ρίζα, οπότε και είναι πολύ γρήγορη και το δέντρο εκδηλώνει αποπληξία. Η επέκταση του παθογόνου στο δεντροκομείο γίνεται κατά κηλίδες. Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται είτε μέσω επαφής των ριζών είτε μέσω των ριζομόρφων των μυκήτων, που εξαπλώνονται εντός εδάφους αρκετά μέτρα από το δέντρο. Ο φλοιός αποκολλάται εύκολα και αναδύεται έντονη οσμή μανιταριού, ενώ μεταξύ του φλοιού και του ξύλου σχηματίζονται πυκνές λευκές μυκηλιακές πλάκες που μοιάζουν με βεντάλια.

Συνθήκες ανάπτυξης: Διαχειμάζουν με το μυκήλιο και τα ριζόμορφα στα προσβεβλημένα δέντρα, τις σηπόμενες ρίζες ή μέσα το έδαφος. Η ασθένεια ευνοείται από την υψηλή υγρασία.

Bακτηριακό έλκος

Παθογόνο: Tο βακτήριο Pseudomonas syringae

Συμπτώματα: Η ασθένεια προκαλεί τη δημιουργία ελκών στους κλάδους, η οποία ακολουθείται από ξηράνσεις οφθαλμών, κεντριών, κλαδίσκων και κλάδων και από εκροή κόμμεος. Εσωτερικά οι ιστοί γίνονται υδαρείς και αποκτούν καστανό χρώμα, διαποτίζονται με κόμμι και τελικά νεκρώνονται. Προς το τέλος της άνοιξης το φυτό επουλώνει το έλκος. Στα φύλλα σχηματίζονται κυκλικές κηλίδες που περιβάλλονται από κίτρινη άλω και στη συνέχεια πέφτουν αφήνοντας τρύπες από σκάγια.

Συνθήκες ανάπτυξης: Το παθογόνο εξέρχεται από τα έλκη των βλαστών, τους οφθαλμούς και τα κεντριά την άνοιξη με υγρό καιρό και μολύνει μόνο τα νεαρά φύλλα. Το φθινόπωρο, με την έναρξη των βροχών, λαμβάνουν χώρα οι μολύνσεις των κλάδων, των οφθαλμών και των κεντριών.

Καρκίνος

Παθογόνο: Το βακτήριο Agrobacterium tumefaciens

Συμπτώματα: Σχηματισμός όγκων σε διάφορα μέρη του φυτού και ιδιαίτερα στο λαιμό και τη ρίζα. Οι όγκοι αρχικά είναι μαλακοί και υπόλευκοι, ενώ σιγά σιγά γίνονται σκληροί και σκούροι, με τραχιά και ανώμαλη επιφάνεια. Το φθινόπωρο-χειμώνα νεκρώνονται και αποδιοργανώνονται ενώ την επόμενη άνοιξη σχηματίζονται καινούριοι. Τα ασθενή δέντρα γίνονται καχεκτικά, χλωρωτικά, δίνουν μικρή παραγωγή και πολλές φορές ξεραίνονται, ενώ οι ζημιές είναι ιδιαίτερα σοβαρές στα νεαρά δέντρα.

Συνθήκες ανάπτυξης: Το βακτήριο επιβιώνει στους όγκους και στο έδαφος και μολύνει τον ξενιστή του μέσω πληγών. Η μεταφορά του γίνεται με μολυσμένο πολλαπλασιαστικό υλικό, εργαλεία, ζώα και έντομα, με το νερό και το έδαφος. Ιδανικές συνθήκες ανάπτυξης είναι οι θερμοκρασίες 14-28°C.

Ευλογιά ή σάρκα (ίωση)

Συμπτώματα: Οι καρποί γίνονται άνοστοι με ανώμαλη επιφάνεια και κιτρινέρυθρη κηλίδωση ενώ στα φύλλα εμφανίζεται χλώρωση και κάποιες φορές παραμόρφωση του ελάσματος. Η ένταση και το είδος των συμπτωμάτων εξαρτώνται από τις συνθήκες του περιβάλλοντος, την ποικιλία του δέντρου και τη φυλή του ιού. Ο ιός μεταδίδεται με τις αφίδες και το μολυσμένο αγενές πολλαπλασιαστικό υλικό ενώ δε μεταδίδεται με το σπόρο και τη γύρη.

Νεκρωτική δακτυλιωτή κηλίδωση (ίωση)

Συμπτώματα: Η δημιουργία δακτυλιωτών κηλίδων στα φύλλα, που εξελίσσονται σε νεκρωτικές και πέφτουν αφήνοντας τρύπες από σκάγια. Καθυστερημένη και αραιή ανάπτυξη των φύλλων, που γίνονται μικρά, παραμορφωμένα και έχουν ανώμαλη επιφάνεια. Τα άνθη είναι επίσης παραμορφωμένα. Ο ιός μεταδίδεται με εμβολιασμό, σπόρο, γύρη, με το αγενές πολλαπλασιαστικό υλικό, με ακάρεα και νηματώδεις.

Μωσαϊκό της ροδακινιάς (ίωση)

Συμπτώματα: Εμφάνιση κίτρινου μωσαϊκού στα φύλλα, κατσάρωμα και παραμόρφωση. Νανισμός των δέντρων, καθυστέρηση στην έναρξη της βλάστησης και της άνθισης και βραχυγονάτωση. Επίσης παρατηρείται μικροφυλλία, ανάπτυξη φύλλων σε μορφή ροζέτας και φυλλόπτωση. Ποικιλόχρωση των πετάλων και μικροί καρποί, με ανώμαλη επιφάνεια και σχήμα και καθυστερημένη ωρίμανση. Μεταδίδεται με τον εμβολιασμό, τα ακάρεα και το αγενές πολλαπλασιαστικό.

Νανισμός της δαμασκηνιάς (ίωση)

Συμπτώματα: Καθυστέρηση στην έναρξη της βλαστήσεως, νανισμό των βλαστών και βραχυγονάτωση. Τα φύλλα γίνονται σκληρά, με κυ&mu

Δείτε περισσότερα ΕΔΩ 

Πηγή: http://www.humofert.gr


Δείτε ακόμα

Αχλαδιά	https://biopoiotita.blogspot.com/2019/07/blog-post_26.html
Μηλιά	https://biopoiotita.blogspot.com/2019/07/blog-post_53.html
Αμυγδαλιά	https://biopoiotita.blogspot.com/2019/07/blog-post_64.html