Μολόχα

• 
• 
• 
• 
• 
• 

PrevNext

Bιότοπος – περιγραφή
Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Malva Sylvestris (Μαλάχη η άγρια) και στη χώρα μας τη συναντούμε με τις ονομασίες μολόχα, αμπελόχη, άγρια μολόχα, μουλάγκα και μουλούχα. Είναι πολύ κοινή στον τόπο μας.

Είναι φυτό πολυετές που φυτρώνει σε όλη την Ευρώπη και τη Δυτική Ασία. Είναι ποώδες που φτάνει σε ύψος μέχρι το ένα μέτρο. Τα άνθη του είναι ρόδινα, πορφυρά, πορφυροιώδη ή ιώδη με γραμμώσεις πιο έντονες και με 5 πέταλα. Τα άνθη είναι ερμαφρόδιτα (έχουν και αρσενικά και θηλυκά όργανα) και γονιμοποιούνται από τις μέλισσες. Τα νεαρά φύλλα και τα άνθη του φυτού είναι βρώσιμα.
Oλοι μας την γνωρίζουμε από παιδιά. Είναι το φάρμακο που χρησιμοποιούσαμε όταν παίζοντας στα χωράφια άγγιζαν τα πόδια μας σε τσουκνίδες. Το τσούξιμό τους μαλάκωνε αμέσως μόλις τρίβαμε τα φύλλα της μολόχας πάνω στο πονεμένο πόδι.

Ιστορικά στοιχεία
Η μολόχα ήταν γνωστό βότανο από την αρχαιότητα. Αναφέρεται από το 700 π.Χ.
Οι Ρωμαίοι την καλλιεργούσαν ως λαχανικό. Ο Κικέρωνας, ο Οράτιος και ο Μαρτιάλης την αναφέρουν στα συγγράμματα τους γράφοντας ότι είναι σπουδαία τροφή για τον άνθρωπο.
Ως τροφή την χρησιμοποιούσαν και οι Αιγύπτιοι και οι Ελληνες. Ο Πυθαγόρας και οι μαθητές του είχαν προσέξει ότι το φυτό αυτό βοηθούσε την σκέψη γιατί ήταν ελαφρό στην πέψη και άφηνε ελεύθερο το πνεύμα. Ο Πλίνιος (23-79μ.Χ.) έλεγε ότι «Οποιος παίρνει ένα κουτάλι Μολόχα, αυτήν την ημέρα θα είναι απαλλαγμένος από όλες τις ασθένειες που θα έρθουν σε επαφή με αυτόν». Τον 16ο αιώνα θεωρούνταν σαν φυτό πανάκεια για όλες τις ασθένειες.
Στη λαϊκή ιατρική χρησιμοποιήθηκε σαν μαλακτικό και τα φύλλα τα χρησιμοποιούσαν σε καταπλάσματα. Τον χυμό του φυτού με λίγο ελαιόλαδο το χρησιμοποιούσαν στα δαγκώματα των μελισσών. Το ενστάλαζαν επίσης στα αυτιά για τους πόνους.

Συστατικά – χαρακτήρας
Η μολόχα δεν είναι πικρή αλλά είναι άνοστη στη γεύση. Περιέχει βλεννώδεις ουσίες, μαλβιδόλη, ίχνη βιταμινών Α, Β1, Β2 και C. Τα άνθη της δίνουν ωραία βαφή.

Ανθιση – χρησιμοποιούμενα μέρη – συλλογή
Ανθίζει από τον Ιούνιο μέχρι τον Σεπτέμβριο και το μέρος του φυτού που έχει φαρμακευτικές ιδιότητες είναι τα άνθη και τα φύλλα. Αυτά συλλέγονται από τον Ιούνιο μέχρι τον Σεπτέμβριο και ξεραίνονται με προσοχή σε σκοτεινό και δροσερό μέρος.

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις
Η δράση της μολόχας είναι μαλακτική, αντιφλεγμονώδης, στυπτική και αποχρεμπτική.
Εχει δηλαδή παρόμοιες ιδιότητες με την Αλθαία, από την οποία όμως γενικά είναι κατώτερη. Την χρησιμοποιούμε για φλεγμονές της στοματικής κοιλότητας (λαρυγγίτιδα, φαρυγγίτιδα), για ανάρρωση από γαστρίτιδα και έλκος στομάχου, καταρροή του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος και βρογχίτιδα.
Τα φύλλα της αλλά και τα άνθη λαμβάνονται υπό μορφή τσαγιού ενάντια στις ασθένειες του πεπτικού και ουροποιητικού συστήματος, λάδι της μολόχας χρησιμοποιείται ενάντια στους ερεθισμούς και τις αλλεργίες του δέρματος. Στις αιμορροΐδες γίνονται με το αφέψημα του φυτού κλύσματα και πλυσίματα. Στις ασθένειες της σπλήνας γίνονται μπάνια
Εξωτερικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί βάζοντάς την στο νερό του μπάνιου ή σαν κομπρέσα για αποστήματα, δοθιήνες και ελαφρά εγκαύματα.
Είναι άριστο καθαρτικό για μικρά παιδιά.

Παρασκευή και δοσολογία
Παρασκευάζεται ως έγχυμα. Σε 2 κουταλάκια του τσαγιού από το βότανο ρίχνουμε 1 φλιτζάνι του τσαγιού βραστό νερό, το σκεπάζουμε και το αφήνουμε για 10-15 λεπτά. Το ρόφημα αυτό μπορούμε να το πίνουμε 3 φορές την ημέρα.

Προφυλάξεις
Η μολόχα σε μεγάλες δόσεις γίνεται καθαρτική. Δεν κάνει να λαμβάνουν το βότανο όσοι πάσχουν από χολόλιθους.

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/molocha/#ixzz49KMdPfEv 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook