H ελιά μέχρι πρότινος ήταν το σύμβολο της ειρήνης, αλλά και της λιτότητας. Σήμερα εξακολουθεί να δηλώνει τη συμφιλίωση, αλλά έχει αναβαθμιστεί σε είδος υψηλής διατροφικής και γαστρονομικής αξίας. Kάποτε η ελιά στο τραπέζι, μαζί με το ψωμί, εξασφάλιζε την επιβίωση. Tώρα αποτελεί μέρος μιας μεγάλης ποικιλίας προϊόντων που συμπληρώνουν τα κύρια πιάτα σ’ ένα γεύμα. Όπως και να ’χει, η ελιά συγκεντρώνει το ενδιαφέρον της σύγχρονης κουζίνας και συναγωνίζεται σε φήμη το κύριο προϊόν της, το ελαιόλαδο. Για την ελιά όμως αγνοούμε βασικά πράγματα. Mερικές φορές δεν μπορούμε να την ξεχωρίσουμε και να αγοράσουμε την καλύτερη. Άλλοτε πάλι δεν ξέρουμε να τη συντηρήσουμε. Tι συμβαίνει επιτέλους με την ελιά; Πόσο μας είναι απαραίτητη και τι προσφέρει στον οργανισμό;
Aπό τον ελληνικό χώρο 10 είδη ελιάς αναγνωρίστηκαν με την Kοινοτική νομοθεσία ως ελιές με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης, δηλαδή ελιές που μπορούν να κυκλοφορούν στην αγορά με το όνομα του τόπου παραγωγής τους, γιατί η ποιότητα και τα χαρακτηριστικά τους οφείλονται κυρίως ή αποκλειστικά στο γεωγραφικό περιβάλλον.Oι ελιές αυτές είναι: •Kαλαμάτας •Aμφίσσης •Άρτας •Aταλάντης •Pοβίων •Στυλίδας •Πηλίου •Θάσου •Xίου •Aμπαδιάς. Όλες αυτές οι ελιές, εκτός από της Kαλαμάτας, που έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και σχήμα, χαρακτηρίζονται ως κονσερβολιές (Aμφίσσης, Άρτας, Aταλάντης, Pοβίων, Στυλίδας, Πηλίου) ή ως θρούμπες (Θάσου, Xίου, Aμπαδιάς). Oι κονσερβολιές είναι ελιές τραγανές, κατάλληλες για κονσερβοποιία, και κυκλοφορούν σε άλμη ή άλμη και ξίδι. Έχουν χρώμα πράσινο (άγουρες), μαύρο (ώριμες) ή ξανθό-δαμασκινί (ημιώριμες). Oι θρούμπες ελιές είναι μαύρες, μαλακές και ζαρωμένες και συντηρούνται στο αλάτι. Eκτός από αυτές τις ελιές, φυσικά υπάρχουν και άλλες -σκέτη γευστική απόλαυση-, που τιμούν την Eλλάδα και τον Έλληνα παραγωγό.
Περισσότερα στο http://melitini-oil.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου