Γνωρίζοντας το θαυματουργό σιταρόχορτο
Το σιταρόχορτο (Triticum aestivum) είναι ο νεαρός βλαστός που παράγεται από το σπόρο του σιταριού πριν σχηματιστεί σε σιτάρι. Τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει ιδιαίτερα μεγάλη φήμη για τις πολλαπλές ευεργετικές ιδιότητες που προσφέρει στον οργανισμό λόγω της υψηλής διατροφικής του αξίας καθώς περιέχει τεράστια ποσότητα βιταμινών, μεταλλικών στοιχείων και χλωροφύλλης.
Και λίγη ιστορία…
Η χρήση του σιταρόχορτου ξεκίνησε πριν 5000 χρόνια στην Αίγυπτο και πιθανόν ακόμα νωρίτερα από λαούς της Μεσοποταμίας. Πηγές αναφέρουν ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χαρακτήριζαν «ιερά» τα νεαρά φύλλα του σιταριού λόγω των θεραπευτικών ιδιοτήτων και της ευεξίας που πρόσφεραν στον οργανισμό.
Η κατανάλωση του σιταρόχορτου στον Δυτικό κόσμο ξεκίνησε το 1930 ύστερα από πειράματα που πραγματοποίησε ο χημικός Charles F. Schnabel γνωστός και ως ο «Πατέρας του Σιταρόχορτου» στην προσπάθεια του να γνωστοποιήσει τις ιδιότητες του φυτού. Στο πρώτο του πείραμα ο Schnabel παρείχε καθημερινά φρεσκοκομμένους βλαστούς σε ασθενικά κοτόπουλα. Τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά καθώς τα κοτόπουλα όχι μόνο ανάρρωσαν αλλά παρήγαγαν και αυγά σε ρυθμούς πολύ γρηγορότερους από τα υγιή κοτόπουλα. Ενθουσιασμένος με τα αποτελέσματα του ο Schnabel συμπεριέλαβε το σιταρόχορτο στην καθημερινή του διατροφή αλλά και της οικογένειας του.
Τον επόμενο χρόνο πραγματοποίησε παρόμοιο πείραμα με τα ίδια θετικά αποτελέσματα. Στη συνέχεια αποφάσισε να προωθήσει την ανακάλυψη του στη βιομηχανία τροφίμων.Δύο μεγάλες εταιρείες η Quaker Oats και η American Diaries Inc., επένδυσαν εκατομμύρια δολάρια για περαιτέρω έρευνα, ανάπτυξη και παραγωγή νέων προϊόντων. Μέχρι το 1940 η σκόνη σιταρόχορτου βρισκόταν στα ράφια των μεγαλύτερων φαρμακείων σε Αμερική και Καναδά.
Το σιταρόχορτο είναι άμεσα συνδεδεμένο και με το όνομα της Δρ Ann Wigmore θεραπεύτριας, καθηγήτριας και ιδρύτριας του Ιπποκράτειου Ινστιτούτου Υγείας στη Βοστώνη των ΗΠΑ. Όταν στην ηλικία των 50 ετών διαγνώστηκε με καρκίνο του παχέως εντέρου η Δρ Wigmore άρχισε να ερευνά τις θεραπευτικές ιδιότητες των γρασιδιών και των «ζωντανών» τροφών καθώς και της φρέσκιας χλωροφύλλης από το ειδικά καλλιεργημένο σιταρόχορτο που ανέπτυξε η ίδια. Μετά από πολλά χρόνια έρευνας και πειραματισμού επιβεβαίωσε ότι ο φρέσκος χυμός σιταρόχορτου περιέχει έναν μεγάλο αριθμό ζωντανών ενζύμων που καθιστούν το σιταρόχορτο μια θεραπευτική τροφή.
Το σιταρόχορτο αποτελεί πλούσια πηγή βιταμινών όπως είναι η A, B, C, E, K, πολύτιμων μεταλλικών στοιχείων (ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδηρο, φωσφόρο, ψευδάργυρο) και αμινοξέων τα οποία είναι απαραίτητα για την σύνθεση των πρωτεϊνών. Επιπλέον περιέχει ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό ένζυμο την Υπεροξειδική Δισμουτάση (SOD) γνωστό και ως «ενζυμο της αθανασίας». Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να αναφερθεί ότι το σιταρόχορτο δεν περιέχει γλουτένη (βασική πρωτεΐνη του σιταριού) διότι η συγκομιδή του πραγματοποιείται πολύ πριν μετατραπεί σε σπόρο. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να καταναλωθεί άφοβα ακόμα και από άτομα που έχουν δυσανεξία στη γλουτένη.
Το σιταρόχορτο έχει υψηλή περιεκτικότητα χλωροφύλλης η οποία καθαρίζει τον οργανισμό από τα βαρέα μέταλλα, τα νεκρά κύτταρα και τις τοξίνες. Επίσης, βοηθάει στην μεταφορά οξυγόνου στον οργανισμό το οποίο είναι ιδιαίτερα σημαντικό για όργανα όπως ο εγκέφαλος που απαιτεί μεγάλες ποσότητες οξυγόνου για την σωστή του λειτουργία. Επιπλεον έχει την ικανότητα να αυξάνει τα επίπεδα αιμοσφαιρίνης και αυτό γιατί το μόριο της χλωροφύλλης είναι παρόμοιο με αυτό της αιμοσφαιρίνης με τη μόνη διαφορά ότι το κεντρικό στοιχειό της αιμοσφαιρίνης είναι ο σίδηρος ενώ της χλωροφύλλης το μαγνήσιο.
Μεγάλο ενδιαφέρον έχει αναπτυχτεί τελευταία γύρω από τις θεραπευτικές ιδιότητες του σιταρόχορτου κατά του καρκίνου. Συγκλονιστική είναι η πρόσφατη ιστορία του Danny McDonald από την Ιρλανδία ο οποίος διαγνώστηκε με καρκίνο στομάχου σοβαρής μορφής. Ο ίδιος αρνήθηκε να υποβληθεί σε τοξικές χημειοθεραπείες καθώς αποφάσισε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα υγείας του μέσω της διατροφής. Επέλεξε το σιταρόχορτο ως θεραπεία καθώς είχε ακούσει από το περιβάλλον του για τις θεραπευτικές του ικανότητες. Με την πάροδο του χρόνου ο Danny McDonald είχε πειστεί ότι το σιταρόχορτο μπορεί να θεραπεύσει πληθώρα ασθενειών συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου και έτσι αποφάσισε να το καλλιεργήσει ο ίδιος στο αγρόκτημα του. Οι γιατροί αντίθετοι με την απόφαση που είχε πάρει τον προειδοποίησαν ότι η κατάσταση του είναι ιδιαίτερα κρίσιμη και ότι πρέπει να υποβληθεί σε χημειοθεραπεία άμεσα.
Μετά από 4 χρόνια και ενώ οι γιατροί του είχαν δώσει ελάχιστους μήνες ζωής αναφέρει χαρακτηριστικά: «Δεν ήξερα τι να περιμένω, αλλά ήμουν αποφασισμένος να το δοκιμάσω». Μέσα σε 7 ήμερες το αίσθημα του καύσου που είχα στο πλευρό μου είχε φύγει και άρχισα να αισθάνομαι πολύ καλύτερα. Σταμάτησα να παίρνω τα χάπια που μου είχαν συνταγογραφηθεί και δεν τα έχω ξαναπάρει από τότε. Ένα μήνα αργότερα ο πόνος είχε εξαφανιστεί τελείως. Συνειδητοποίησα ότι το σιταρόχορτο λειτουργούσε και ότι είχα πάρει την σωστή απόφαση»
Η ιστορία του Danny McDonald δεν αποτελεί μοναδικό παράδειγμα των θαυματουργών ιδιοτήτων του σιταρόχορτου. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων παγκοσμίως που αναφέρουν την ευεργετική επίδραση του στην αντιμετώπιση πολυάριθμων παθολογικών καταστάσεων. Ωστόσο ελάχιστες κλινικές έρευνες έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι στιγμής που να επιβεβαιώνουν τις θεραπευτικές ιδιότητες του σιταρόχορτου. Σε μία μικρή μελέτη που έγινε στο ιατρικό κέντρο του πανεπιστήμιου της Νέας Υόρκης, πήραν μέρος 24 ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα (μορφή φλεγμονώδους εντερικής νόσου). Συμπέραναν λοιπόν ότι οι ασθενείς που κατανάλωναν 100ml χυμού σιταρόχορτου καθημερινά για ένα μήνα, βελτίωσαν σημαντικά την κατάσταση τους σε σχέση με αυτούς που λάμβαναν placebo (εικονικό σκεύασμα). Μετά από αναλύσεις που έχουν πραγματοποιηθεί έχει επιβεβαιωθεί ότι το σιταρόχορτο περιέχει τεράστιες ς ποσότητες χλωροφύλλης (~70%), γνωστή για τις αντιοξειδωτικές της ιδιότητες και την προστασία που προσφέρει έναντι στην ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων. Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο του Oregon στις ΗΠΑ βρέθηκε ότι η χλωροφύλλη έχει την ιδιότητα να μπλοκάρει την απορρόφηση της αφλατοξίνης από τον οργανισμό, μιας τοξικής ουσίας η οποία παράγεται από μύκητες που αναπτύσσονται κυρίως σε ξηρά φρούτα, ξηρούς καρπούς και σιτηρά και έχει ισχυρή μεταλλαξιγόνο και καρκινογόνο δράση.
ΕΥΕΡΓΕΤΙΚΑ ΟΦΕΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
|
Πόση ποσότητα χρειάζομαι καθημερινά;
Σε μορφή σκόνης 3-4 γραμμάρια την ημέρα είναι αρκετά για τη διατήρηση μιας καλής υγείας ενώ για θεραπευτικούς σκοπούς μπορούμε να αυξήσουμε λίγο τη ποσότητα. Σε μορφή φρέσκου χυμού προτείνονται 100-150ml ημερησίως και σύμφωνα με την Ann Wigmore ιδανικά πρέπει να καταναλώνεται 1 ώρα πριν το γεύμα ή 2 ώρες μετά και αν είναι δυνατό σε μικρές ποσότητες-σφηνάκια καθ’ όλη την διάρκεια της ημέρας.Αρχικά προτείνεται μικρή ποσότητα μέχρι να συνηθίσει ο οργανισμός την αποτοξινωτική επίδραση που ασκεί το σιταρόχορτο, καθώς σε μεγαλύτερες ποσότητες ενδέχεται να προκαλέσει ναυτία.Ο χυμός σιταρόχορτουμπορεί να αναμειχτεί με οποιοδήποτε άλλο χυμό φρούτων ή λαχανικών. Προσοχή όμως, αποφύγετε να το αναμείξετε με εσπεριδοειδή φρούτα(π.χ. λεμόνι, πορτοκάλι) καθώς «σκοτώνουν» τα πολύτιμα ενεργά ένζυμα που περιέχει. Ο χυμός ανανά ή μήλου αποτελούν πολύ καλές επιλογές ανάμειξης.
Bionews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου